Türk milletinin ”KUR`AN`I KERİM, PEYGAMBER EFENDİMİZ, EHLİ BEYİT” gibi “DİNİ KUTSALLARI”, bir de “MİLLİ KUTSALLARI” vardır. Aynen “VATAN SEVGİSİ, BAYRAK SEVGİSİ, ATATÜRK SEVGİSİ” veya “AT, AVRAT, PUSAT” gibi. Bunlardan asla tasarruf yapmaz, yaptırmaz, yapanı da sevmez. Yeri ve zamanı geldiğinde de hesap sormasını bilir. Geçen gün “Harp Okulu” geleneksel “Mezuniyet Töreni” nde ayağı kalkmayan kıytırık/soytarı/nesepsiz üç harbiyeli genç subay adayının, ayağı kalkmayan fotoğraflarını görünce, daha önce notlarım arasına aldığım, aşağıdaki ANEKDOT’ u -bilmeyen bağnaz/yobazlara bildirmek için- hatırlatmanın tam zamanı diye düşündüm sevgili okurlar. Takdir siz sevgili okurların… TÜRK, İŞTE BUDUR… Daha geçen yıllarda idi Niğde’de bir pazartesi günü şiddetli yağmurdan dolayı bayrak töreni okulun içerisinde yapılmaktadır. Törene geç kalan bir öğrenci İstiklal Marşı okunmaya başladığı anda bahçede olduğu yerde çakılarak saygı duruşunda bulunmaya başlar. Bu durumu gören okul müdürü marş bittiğinde öğrenciyi yanına çağırarak “Evladım neden koşarak içeri girmedin de böyle sırılsıklam ıslandın?” der. Çocuk herkese pardon dedirtecek şu asil cevabı verir “Öğretmenim, bu vatanı düşmandan kurtarmak için, kadın erkek bu toprağın altında kefensiz yatan binlerce şehitlerimize saygısızlık olur diye yağmurun altında saygı duruşunda bekledim…”. Bu cevapta ”Atalarımız bu vatan bu bayrak için canlarını vermişler, bizim yağmur altında bekleyip ıslznmamız ne yazar?” türü birçok anlamlar yüklü. Bu asilane cevap üzerine müdür çocuğa sarılıp alnından öperek, gayri ihtiyarı ağzından “Bu milletin yok olmasını bekleyenler kıyameti beklesin…” sözleri dökülür.